بسم الله الرحمن الرحیم

آنچه علما در تواریخ و کتب خود از اخبار زنانی که بر معاویه وارد شده اند،  ذکر کرده اند، ابن عبدربه در جلد اول کتاب « العقد الفریدن بعضی از آنها را نوشته است و در داستان « دارمیة حجونیة » با معاویه، گفته است که معاویه به او گفت: حالت چگونه است ای دختر حام؟

گفت: حالم خوب است ولی من از اولاد حام نیستم زنی هستم از بنی کنانه.

معاویه گفت: آیا می دانی برای چه تو را دعوت و احضار کرده ام؟

گفت: غیب را جز خدا کسی نمی داند.

معاویه گفت: می خواستم از تو بپرسم که چرا علی (علیه السلام) را دوست داری و مرا دشمن و از او پیروی می کنی و با من دشمنی می نمائی؟

گفت: آیا مرا از پاسخ به این سئوال معذور می داری؟

گفت: نه.

گفت: حالا که از  پذیرش عذر من امتناع داری، بدان « من علی را دوست می دارم چون در میان رعیت عدالت را اجرا می کرد و سهم هر کس را به طور یکسان و مساوی می داد و تو را دشمن می دارم به این سبب که با کسی که به امر خلافت از تو سزاوارتر بود، نبرد کردی و چیزی را به دست آوردی که از آن تو نیست و از علی پیروی نمودم برای این که رسول خدا صل الله علیه و آله در غدیر خم رشته ولایت او را منعقد کرد و برای این که علی مسکینان را دوست می داشت و اهل دین را بزرگ می شمرد و با تو دشمنم به این علت که موجب خونریزی و اختلاف کلمه شدی، و در قضاوت ستم نمودی و به دلخواه خود داوری کرد... (العقد الفرید، ج2، ص113 طبع بیروت)

این کلمات آن بانوی شجاع است در مقابل معاویه در معنی مذکور.